Skip to main content

DR Ambedkar’s Writeup on Hanging of Bhagath Singh

DR Ambedkar’s Writeup on  Hanging of Bhagath Singh on  March 23,1931  Translated by Teltumde
Ambedkar did not write on the revolutionary movement of Bhagat Singh but had written an editorial note, titled “Three Victims”, when they were hanged. Though it does not speak about their struggle, much less politics, it explains how their execution was influenced by political expediency back home.I provide herewith its translation as it may be of interest to many a student of Ambedkar besides its historical value. (Dr Anand Teltumbde  Mainstream  march 20,2016)
Three Victims
(Janata, April 13, 1931)
Bhagat Singh, Sukhdev and Rajguru have been eventually hanged. They were charged for the murders of an English police officer, named Saunders, and a Sikh police sepoy, named Chaman Singh. Also there were three or four additional charges such as an attempt of murdering one police inspector at Banaras, throwing a bomb in the Assembly, conducting robbery at a house in Maulimiya village and looting its valuables. Bhagat Singh had already admitted to the charge of throwing bomb in the Assembly. For this crime, he and Batukeshwar Dutt were already sentenced with life imprisonment. One of the comrades of Bhagat Singh, by the name of Jaigopal, had confessed that the murder of Saunders was executed by the revolutionaries including Bhagat Singh and others. The government had filed a case against Bhagat Singh and his comrades based on this confession. None of the three accused participated in this case, however. A special tribunal was appointed comprising three High Court judges that heard the case and unanimously awarded them death penalty.
Bhagat Singh’s father had made a mercy petition to the Emperor and the Viceroy requesting them not to execute the punishment and convert it, if required, into life imprisonment at Andamans. Many people, including prominent leaders, also tried to plead with the government in the matter. The issue of Bhagat Singh’s death penalty might have arisen in the negotiations that took place between Gandhi and Lord Irwin. Although Lord Irwin had not given any definitive assurance about saving Bhagat Singh’s life, Gandhi’s speech during the intervening period created a hope that Irwin would try his best within his powers to save the lives of these three youth. But all these hopes, predictions and appeals proved futile. They were killed by hanging in the Central Prison, Lahore on March 23, 1931 at 7 pm. None of them had made any appeal for saving them. But as it is already published, Bhagat Singh had expressed a desire for being killed with bullet shots instead of hanging by the neck. But even this last will of his was not granted and they implemented the judgment of the tribunal verbatim. The judgement was to hang by the neck till dead. If they were killed with bullet shots, the execution would not have conformed to the judgement verbatim. The order of the justice goddess was obeyed in toto and the three were killed with the method she prescribed.
For whom the Sacrifice?
If the government thinks that people would be impressed by its display of devotion to and strict obedience of the justice goddess and therefore they would approve of this killing, it would be its utter naiveté. None believes that this sacrifice was made with the only intention of maintaining the clean reputation of the British justice system sans blemish. Even the govern-ment will not be able to convince itself with such an understanding. Then how will it convince others with this veil of the justice goddess? The entire world, as well as the government, does know that it is not for the devotion to the justice goddess but the fear of the Conservative Party and public opinion back home in England that this sacrifice was executed. They thought, the unconditional release of political prisoners like Gandhi and signing pacts with Gandhi’s party have damaged the prestige of the Empire. Some orthodox leaders of the Conservative Party have launched a campaign that the prevailing Cabinet of the Labour Party and the Viceroy, who danced to its tune, were responsible for it. In such a situation if Lord Irwin had showed mercy to political revolutio-naries who have been convicted for assassinating an English officer, it would be like giving a burning torch into the hands of the Opposition leaders. Already the condition of the Labour Party is not stable. In such a situation if these Conservative leaders got an alibi that the Labour Government grants clemency to the convicts, who had murdered an Englishman, it would be so easy to provoke public opinion against it. In order to avert this imminent crisis and to thwart the fire in the minds of the Conservative leaders from flaring further, these hangings were executed.
As such this was not to satisfy the justice goddess but to please public opinion in England. If it had been the issue of personal liking or disliking of Lord Irwin, he would have within his own powers annulled the death penalty and awarded life imprisonment in its stead. The Cabinet of the Labour Party in England would have supported Lord Irwin in this decision. It would have been necessary to maintain congeniality of public opinion in the context of the Gandhi-Irwin Pact. While leaving the country, Lord Irwin would surely have liked to earn this goodwill. But he would have been crushed between the ire of his Conservative kin in England and the Indian bureaucracy imbued with the same casteist attitude. Therefore, not minding the public opinion here the Government of Lord Irwin hanged Bhagat Singh and his comrades to death and that too just two to four days before the Karachi conference of the Congress. Both the hanging of Bhagat Singh and his comrades, and its timing were sufficient to puncture the Gandhi-Irwin Pact and to trash the efforts to bring it about. If Lord Irwin wanted to fail this Pact, he would not have found a better act than this one. Looking from this perspective, as Gandhiji also felt, one could say that the government committed a great blunder.

In sum, merely not to incur the anger of the Conservatives in England, they sacrificed Bhagat Singh and his comrades ignoring public opinion and not minding what would happen to the Gandhi-Irwin Pact. The government must remember, howsoever it tries to cover it up or polish it, it will never be able to hide this fact.


Comments

Popular posts from this blog

German Ideology ஜெர்மன் சித்தாந்தம்

German Ideology   ஜெர்மன் சித்தாந்தம்   மார்க்ஸ் - எங்கெல்ஸ்                               குறிப்பு சிதறல்கள் -     ஆர். பட்டாபிராமன் German Ideology என்கிற ஜெர்மன் சித்தாந்தம் மார்க்ஸ் - எங்கெல்ஸால் 1846 ல் எழுதப்பட்ட முக்கிய பிரதி . அதன் கையெழுத்துப்பிரதி அச்சேற்றப்படாமல் 80 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக கிடந்தது . 1932 ல் டேவிட் ரியாஸ்னாவ் அதை வெளிக்கொணர்ந்தார் . மாஸ்கோ முன்னேற்றப் பதிப்பகம் சார்பில் மார்க்ஸ் எங்கெல்ஸ் தேர்வு நூல்கள் 12   1983 பதிப்பாக வந்தபோது ஜெர்மன் சித்தாந்தம் நூல்தொகை 1 ல்   சேர்க்க்ப்பட்டு வெளியானது . தமிழ் பதிப்பில் 1924 ல் ருஷ்யன் மொழியில் மொழிமாற்றம் செய்யப்பட்டு வெளியானதாக தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது .   இளம் ஹெகலியருடன் விவாதமான பிரதி . பாயர்பாக் ஆய்வுரைகள் கோட்டோவியத்தில் வரலாறு குறித்த கோட்பாட்டாக்கத்தை பிரதியில் காணமுடியும் . ஆங்காங்கே அதன் ஆங்கி...

பாபாசாகேப் அம்பேத்கர் அன்றாட வாழ்க்கை துளிகள்

         பாபாசாகேப் அம்பேத்கர் அன்றாட வாழ்க்கை துளிகள்           (உதவியாளர்களின் பதிவில் டாக்டர் அம்பேத்கர்)                                 -ஆர்.பட்டாபிராமன் பாபா சாகேப் தான் மணமுடிக்க இருந்த டாக்டர் சாரதா கபீருக்கு ஒரு முறை எழுதிய கடிதத்தில் ”எனது கடந்த காலத்தை குறித்து ஏதும் அக்கரையற்று இருக்கிறாய். மராத்தி பத்திரிகைகளில் அவை விரவி கிடக்கின்றன “ என குறிப்பிட்டிருந்தார். அவருடைய அன்றாட வாழ்க்கை குறித்த செய்திகள் மிகக்குறைவாகவே வெளிக்கொணரப்பட்டுள்ளன. அவருடன் நெருங்கி இருந்தவர்களின் செய்திகளாகவும், பதிவுகளாகவும் அவை கிடைக்கின்றன. அவரது பேச்சும் எழுத்தும் தொகுதிகளுக்கு ஏற்பட்ட கவனம் அவரின் ஆளுமை உருவாக்கம் என்பதில் காணப்படவில்லை. பாபா சாகேப் வீட்டிற்கு சென்று துணை நின்ற நெருங்கிய உதவியாளர்களாக நானக் சந்த் ரட்டு, தேவி தயாள், சங்கரானந்த் சாஸ்திரி, பகவான்தாஸ், நாம...

விடுதலைப் போராட்டத்தில் நேரு

விடுதலைப் போராட்டத்தில் நேரு -ஆர்.பட்டாபிராமன் அலகாபாதில் மோதிலால் நேருவின் மாலைப்பொழுது பல பெரிய மனிதர்களின் உரையாடல் பொழுதாக அமையும் . சிறுவன் நேரு எட்டிப்பார்ப்பார் . சிலநேரங்களில் தந்தை மடியில் அமர்ந்து அப்பெரியவர்களின் வாய்களை பார்க்கும் தண்டனை நேரும் . 1857 முதல் சுதந்திரப்போரில் பாதிக்கப்பட்ட குடும்பத்திலிருந்து வந்த முன்ஷி முபாரக் அலி நேருவிற்கு பெரும் அடைக்கலம் . போயர் யுத்தம் , ருஷ்யா - ஜப்பான் போர் போன்றவைகளை சிறு வயதில் படித்த நேருவிற்கு போயர்கள் மீது அனுதாபமும் , ஜப்பான் மீது ஈர்ப்பும் உருவானது . ஜப்பான் குறித்த புத்தகங்கள் தருவிக்கப்பட்டு சிறுவன் நேரு அவற்றை படித்தார் . தேசிய சிந்தனைகள் எனது மனதில் நிரம்பின என நேரு இதை நினைவு கூறுகிறார் . கைகளில் வாள் ஏந்தி இந்தியாவின் விடுதலைக்கு போராடுவதுபோல் அவரை அவர் கற்பனை செய்துகொண்டார் . தனது 15 வயதில் 1905 ல் நேரு இங்கிலாந்திற்கு புறப்படுகிறார் . லண்டனில் அவர் பார்த்த முதல் நபர் டாக்டர் அன்சாரி . லண்டன் மருத்துவமணையில் ஹவுஸ் சர்ஜனா...