Skip to main content

Kautsky Epitaph of Lenin லெனின் மறைவிற்கு காட்ஸ்கியின் இரங்கல் செய்தி


Karl Kautsky   Epitaph of Lenin
              (January 1924)

(After Lenin’s death on 21 January 1924, Karl Kautsky was contacted by Panski-Solski, the Berlin correspondent of the Soviet government’s newspaper Izvestia, and invited to contribute a commemorative article on Lenin. As a vociferous opponent of the Bolshevik regime, who had been memorably denounced by Lenin in the pamphlet Proletarian Revolution and the Renegade Kautsky, the theoretician of German social democracy was no doubt astonished to receive such a request. However, Kautsky accepted Solski’s invitation, and wrote the letter/article which is reprinted below. It was indeed published in Izvestia, accompanied by an editorial introduction commenting that even “an open enemy of Leninism” like Kautsky recognised “the greatness of the genius of the proletarian revolution”. The article was later published in the Austro-Marxist theoretical journal Der Kampf (Vol.17, No.5, May 1924, pp.176-9), as Ein Brief über Lenin, from which the translation that appears here is taken.)

DEAR COMRADE Solski! As you see, at present I am not in Berlin but in Vienna. I did not receive your letter until today, so I was not in a position to respond in time to your invitation. I deeply regret this, as I would very much have liked to join in honouring the dead leader of the proletarian revolution. I may have had grave reservations about the political and economic methods he pursued in his last years; I may personally have been profoundly disparaged by him because of the existing differences between us, and I found even more painful the persecution of elements, socialists included, in Lenin’s sphere of influence who disagreed with his views. But in the moment of death one has to evaluate the whole man, not just a few years of his life, nor just a few aspects of his work, and must put aside all personal grudges. Our differences should not blind us to the importance of his passing.
He was a colossal figure, of only a few whom are to be found in world history. Among the rulers of the great states of our time, there is only one who to some extent comes close to him in impact, and that is Bismarck – and the two have much in common. Their aims were of course diametrically opposed: in the one case, the domination of the Hohenzollern dynasty in Germany; in the other, the proletarian revolution. That is a contrast between water and fire. And Bismarck’s aim was small, that of Lenin tremendously great.
But like the iron chancellor, Lenin too was a man of the most tenacious, unshakeable and daring will. Like him, he grasped very well the significance of armed force in politics and could apply it ruthlessly at the decisive moment. When Bismarck stated that the great problems of the time must be resolved by blood and iron, this was also Lenin’s view.
Of course, neither of them believed that blood and iron were enough on their own. Like Bismarck, Lenin also was a master of diplomacy, the art of deceiving his opponents, of surprising them and discovering their weak points, in order to overturn them. And just like Bismarck if he believed that the road he was on would not to lead to his goal, Lenin was ready, without any reservations, to immediately reverse his course and set out on another road. With the same ease with which Bismarck in 1878 went over from free trade to protectionism, Lenin turned from pure [probably a reference to War Communism – RH] to the ‘NEP’ (New Economic Policy).
But of course, as is self-evident and has already been noted, in addition to similarities between the two there were also differences, and certainly not minor ones, in their aims. Lenin far surpassed Bismarck in his understanding of theory, which he studied enthusiastically, and in his absence of self-interest. Bismarck had no time for theory, and he used the possession of state power for personal gain.
However, Lenin lagged behind Bismarck in his knowledge of foreign countries. Bismarck carefully studied the states, their power and the class relations in them, with which his foreign policy had to deal. Lenin, by contrast, although he lived for decades as an emigrant in Western Europe, still never achieved a full understanding of its political and social peculiarities. His politics, which was completely adapted to the peculiarities within Russia, was with regard to foreign countries based on the expectation of a world revolution, which to anyone who knew Western Europe must have appeared from the start as an illusion. Here we find the profoundest difference between Bismarck and Lenin. The former established his power through the success of his foreign policy, the latter through his domestic policy. The cause of that lies not only in a difference in the type of talents of the two men, but also in a difference in the environments in which they worked.
Bismarck came to power in a country where the masses had already woken to intense political life through the French Revolution and the Napoleonic War, and then through the 1848 Revolution. To impose his complete authority over them and to abolish their independent thought and action proved impossible. In that he failed utterly. Lenin by contrast came to power amidst masses who were agitated to an extreme extent because of the war, but who had not yet had the experience of independent political thought and aspirations over further generations, and thus after the waning of the agitation were subordinated without difficulty to the power of Lenin’s superior personality and his comrades.

Here lies the deepest root of Lenin’s great success, but here also the beginnings of my greatest reservations concerning his system. Because the liberation of the proletariat means above all the fullest independence of its thought and activity. Considerable, promising beginnings in that direction already existed in the Russian proletariat before the revolution of 1917. Lenin thus began by granting the proletariat the fullest freedom. But the political and economic consequences of his methods forced him increasingly to restrict it. I will not dwell on this, for here I overstep the bounds of an obituary and turn it into a polemic.
It should also be noted that despite my reservations concerning Lenin’s methods I do not despair of the situation of the Russian revolution. From my standpoint it appears that Lenin may have led the proletarian revolution to victory in Russia, but he was unable to make it bear fruit. In this respect the Russian revolution is not yet finished. It will not be taken to the grave with Lenin.
In Russia, too, the aspirations of the working masses for independence will finally gain acceptance. And then all the fruits, which the Russian revolution contained within it in the greatest abundance, will ripen.
Then will all the working people of Russia, and all the working people of the world, without divisions in the movement, remember with gratitude all their great pioneers, who over decades full of struggle and tribulations prepared the Russian revolution and then led it to victory. And also for those who today stand in opposition to the Communist Party, the name of Lenin will not be missing from this pantheon.
This situation of the unity of the working masses of the world in jointly honouring their fallen hero, in freely working together to build the socialist society, is one I may not yet see, before I follow Lenin into the land from which no traveller ever returns.
Vienna, 28 January 1924
( emphasis underlined by  pattabi)

Comments

Popular posts from this blog

German Ideology ஜெர்மன் சித்தாந்தம்

German Ideology   ஜெர்மன் சித்தாந்தம்   மார்க்ஸ் - எங்கெல்ஸ்                               குறிப்பு சிதறல்கள் -     ஆர். பட்டாபிராமன் German Ideology என்கிற ஜெர்மன் சித்தாந்தம் மார்க்ஸ் - எங்கெல்ஸால் 1846 ல் எழுதப்பட்ட முக்கிய பிரதி . அதன் கையெழுத்துப்பிரதி அச்சேற்றப்படாமல் 80 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக கிடந்தது . 1932 ல் டேவிட் ரியாஸ்னாவ் அதை வெளிக்கொணர்ந்தார் . மாஸ்கோ முன்னேற்றப் பதிப்பகம் சார்பில் மார்க்ஸ் எங்கெல்ஸ் தேர்வு நூல்கள் 12   1983 பதிப்பாக வந்தபோது ஜெர்மன் சித்தாந்தம் நூல்தொகை 1 ல்   சேர்க்க்ப்பட்டு வெளியானது . தமிழ் பதிப்பில் 1924 ல் ருஷ்யன் மொழியில் மொழிமாற்றம் செய்யப்பட்டு வெளியானதாக தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது .   இளம் ஹெகலியருடன் விவாதமான பிரதி . பாயர்பாக் ஆய்வுரைகள் கோட்டோவியத்தில் வரலாறு குறித்த கோட்பாட்டாக்கத்தை பிரதியில் காணமுடியும் . ஆங்காங்கே அதன் ஆங்கில வடிவத்தையும் கொடுத்திருக்கிறேன் .   ஜெர்மன் சித்தாந்தம் எனுன் மார்க்ஸ் எங்கெல்சின் புகழ் வாய்ந்த பிரதியை வாசிக்க முடியாதவர்களுக்கு இக்குறிப்பு சிறு  

பாபாசாகேப் அம்பேத்கர் அன்றாட வாழ்க்கை துளிகள்

         பாபாசாகேப் அம்பேத்கர் அன்றாட வாழ்க்கை துளிகள்           (உதவியாளர்களின் பதிவில் டாக்டர் அம்பேத்கர்)                                 -ஆர்.பட்டாபிராமன் பாபா சாகேப் தான் மணமுடிக்க இருந்த டாக்டர் சாரதா கபீருக்கு ஒரு முறை எழுதிய கடிதத்தில் ”எனது கடந்த காலத்தை குறித்து ஏதும் அக்கரையற்று இருக்கிறாய். மராத்தி பத்திரிகைகளில் அவை விரவி கிடக்கின்றன “ என குறிப்பிட்டிருந்தார். அவருடைய அன்றாட வாழ்க்கை குறித்த செய்திகள் மிகக்குறைவாகவே வெளிக்கொணரப்பட்டுள்ளன. அவருடன் நெருங்கி இருந்தவர்களின் செய்திகளாகவும், பதிவுகளாகவும் அவை கிடைக்கின்றன. அவரது பேச்சும் எழுத்தும் தொகுதிகளுக்கு ஏற்பட்ட கவனம் அவரின் ஆளுமை உருவாக்கம் என்பதில் காணப்படவில்லை. பாபா சாகேப் வீட்டிற்கு சென்று துணை நின்ற நெருங்கிய உதவியாளர்களாக நானக் சந்த் ரட்டு, தேவி தயாள், சங்கரானந்த் சாஸ்திரி, பகவான்தாஸ், நாம்தியோ நிம்கடே ஆகியோரை குறிப்பிடலாம்.   அவர்களைப் போன்ற நெருங்கி நின்றவர்களில் பலரின் பதிவிலிருந்து சில முக்கிய அம்சங்கள் இக்கட்டுரையில் இடம்பெற்றுள்ளன. பாபாசாகேப் வைஸ்ராய் கவுன்சிலில் தொழிலாளர் அமைச்சராக இருந்தபோத

விடுதலைப் போராட்டத்தில் நேரு

விடுதலைப் போராட்டத்தில் நேரு -ஆர்.பட்டாபிராமன் அலகாபாதில் மோதிலால் நேருவின் மாலைப்பொழுது பல பெரிய மனிதர்களின் உரையாடல் பொழுதாக அமையும் . சிறுவன் நேரு எட்டிப்பார்ப்பார் . சிலநேரங்களில் தந்தை மடியில் அமர்ந்து அப்பெரியவர்களின் வாய்களை பார்க்கும் தண்டனை நேரும் . 1857 முதல் சுதந்திரப்போரில் பாதிக்கப்பட்ட குடும்பத்திலிருந்து வந்த முன்ஷி முபாரக் அலி நேருவிற்கு பெரும் அடைக்கலம் . போயர் யுத்தம் , ருஷ்யா - ஜப்பான் போர் போன்றவைகளை சிறு வயதில் படித்த நேருவிற்கு போயர்கள் மீது அனுதாபமும் , ஜப்பான் மீது ஈர்ப்பும் உருவானது . ஜப்பான் குறித்த புத்தகங்கள் தருவிக்கப்பட்டு சிறுவன் நேரு அவற்றை படித்தார் . தேசிய சிந்தனைகள் எனது மனதில் நிரம்பின என நேரு இதை நினைவு கூறுகிறார் . கைகளில் வாள் ஏந்தி இந்தியாவின் விடுதலைக்கு போராடுவதுபோல் அவரை அவர் கற்பனை செய்துகொண்டார் . தனது 15 வயதில் 1905 ல் நேரு இங்கிலாந்திற்கு புறப்படுகிறார் . லண்டனில் அவர் பார்த்த முதல் நபர் டாக்டர் அன்சாரி . லண்டன் மருத்துவமணையில் ஹவுஸ் சர்ஜனா